Eindelijk (meer) mezelf

Voordat ik begon aan mijn opleiding had ik wel het idee dat ik mezelf was, maar toch ook weer niet. Sommige dingen voelden niet als authentiek Esther, maar ik kon zelf niet helemaal mijn vinger erop leggen wat dat nu precies was en eigenlijk drukte ik het liever weg dan dat ik er aandacht aan besteedde. 

Maar als je anderen wilt gaan helpen, moet je allereerst jezelf goed kennen en ook eerlijk tegen jezelf durven zijn. Dus gaandeweg kwamen er meer inzichten over mezelf; dat ik veel keuzes had gemaakt waarvan ik dacht dat die mijn ouders tevreden zouden stellen, dat ik die goede baan nodig had om me goed over mezelf te kunnen voelen en dat dat mooie huis alleen een façade was tegenover de buitenwereld. 

In mijn geval was de eerste aanzet naar deze inzichten mijn scheiding. Iets wat echt voelde als een gezichtsverlies en waarbij ik veel kwijtraakte: de man die mijn ouders geweldig vonden, het prachtige huis, mijn toekomstdromen en misschien zelfs wel mijn kinderwens. Maar het heeft me de eerste aanzet tot mijn authentieke zelf gebracht. Ik ging de stad uit en ging wonen in een dorp vlakbij, waarbij ik veel meer op mezelf aangewezen was en waar ik veel tijd doorbracht door buiten te wandelen. Het was echt een periode van naar binnen keren en ontdekken wie ik was zonder die man, die goede baan en ook de goedkeuring van mijn ouders.

Nu ben ik zo'n vier jaar verder en is mijn leven al veel verandert; een andere man die veel beter mijn spirituele pad begrijpt, ik woon wel weer in Deventer, maar in een huis dat veel beter bij mij past en ik volg steeds meer mijn eigen pad. Eén van de belangrijkste ontwikkelingen die daar nu uit voort is gekomen is dat ik nu mijn eigen praktijk heb. Ik heb steeds helderder wie ik ben en waar ik voor wil staan en het fijne is dat dat heel veel ruimte en vrijheid geeft.  

En nee, leuk en makkelijk is het niet, maar als je bereid bent om echt naar jezelf te kijken en een aantal zekerheden op te geven, dan zal het je gegarandeerd veel opleveren.